چکیده
تغییرات پارادیمی و گذار از دوران سنت به مدرنیته منجر به تغییرات سریع و قابل توجه در باورها، نگرش ها، ارزش ها، رفتارها و سبک زندگی جوانان از جمله در شیوه دین ورزی آنها شده است. بی توجهی به این تغییرات جدید و اصرار بر شیوه های سنتی تربیت دینی، می تواند منجر به ناکارآمدی تربیت دینی و حتی نتیجه معکوس شود. هدف این تحقیق، شناخت دقیق تر ویژگی ها و تغییرات در شیوه دین ورزی نسل جدید و سپس بررسی استلزامات تربیت دینی موثر با توجه به آن ویژگی هاست. روش تحقیق، سنتزپژوهی و سپس پیشنهاد دلالت هایی برای برنامه تربیت دینی موثر برای نسل جدید می باشد. طبق یافته ها، نه ویژگی دین ورزی نسل جوان شامل: پررنگ شدن ابعاد ذهنی و عاطفی دین ورزی و کم رنگ شدن ابعاد عملی و مناسکی، دین ورزی خود-مرجع، غیرالزام آور، کلاژگونه، تنوع گرا، لذت گرایانه، غیر رسمی، کثرت گرا، و گرایش به معنویت های نوظهور است. سپس با توجه به این ویژگی ها، ملاحظاتی بصورت زیر مطرح شد: اتخاذ رویکرد تربیت دینی به صورت فرابرنامه درسی، ترکیبی (ضمنی-مستقیم)، لذت‌بخش، داوطلبانه و متکی بر ارزش‌های مشترک، اصلاح محتوا، محتوا، منابع آموزشی، شیوه تدریس، شیوه ارتباطی و هم چنین، اصلاح شیوه ارزشیابی.
)